تولید
شده
سیاه و کبود (بخش ۱/۲)
سیاه و کبود (بخش ۱/۲)
اثر آنا کوییندلن
مترجم: طاهره صدیقیان

تعداد صفحه: ۳۰۴
ژانر: رمان، داستان
جنسیت صدای مناسب: زن
سن صدای مناسب: جوان، میانسال
درباره‌ی کتاب: کوئیندلن مقاله‌نویس روزنامه نیویورک تایمز است و برای ستون نوشته‌هایش با نام «عمومی و خصوصی» جایزه پولیتزر را دریافت کرده است. «فکر کردن با صدای بلند» این نویسنده از پرفروش‌های کتاب در چند سال اخیر آمریکا بوده است. سیاه و کبود از روایت‌های جهانی خشونت علیه زنان است آن هم در کشوری که مدعی مردمی ترین قوانین مدنی و اساسی و پرچمداری دفاع از حقوق بشر در سراسر جهان امروز است: «ایالات متحده آمریکا». شخصیت خشونت دیده‌ی این داستان، زن وهمسری است که دائما آماج خشونت و ضرب و جرح همسرش که رئیس پلیس شهر است قرار می گیرد. خشونتی که او را سیاه و کبود می کند. او چه باید بکند؟ به اداره پلیس مراجعه کند، اداره پلیسی که تحت ریاست همسرش یعنی عامل این خشونت است؟ درخواست طلاق کند؟ سرنوشت پسرش چه می شود؟ عاقبت او راه حلی پیدا می کند اما...
گزیده‌ای از متن کتاب: اولین باری که شوهرم مرا کتک زد نوزده ساله بودم. یک جمله می گوید و مدهوش می شوم. یک جمله می گوید و تمام رنجشم از یاد می رود. می توانم صدایش را توی سرم بشنوم؛ آن صدای نرم و شیرین عسلی که وقتی جوان بودم موی تنم را راست می کرد. آن گونه که حرف می زد؛ همیشه مثل زمزمه به گوش می رسید؛ حس صمیمیتی که در آن وجود داشت؛ کلماتی که به نظر می رسید تا درون شکم؛ سر و قلبت نفوذ می کند. یکی از دوستانش می گفت: « هی؛ باب تو باید مجری رادیو میشدی. باید از اون صدا برای آگهی های تبلیغاتی استفاده می کردی.» صدای جن و پری بود؛ انگار نوری بنفش و دودآلود از چراغ ساطع می کرد؛ یا رایحه ی عطر؛ هنگامی که سر شیشه راباز میکنی. یادم می آید یکبار زمانی که بابی شاهد یک پرونده بود به دادگاه رفتم. داستان به یازده یا شاید دوازده سال پیش مربوط می شود؛ پیش از تولد رابرت؛ پیش از شکستن ترقوه ام؛ و بینی ام که درست جوش نخورده است؛ زیرا خودم جا انداختم؛ نیمه شب جلوی آینه حمام ایستادم و رویش چسب چسباندم.
مدیر تولید: موسسه رها فیلم

پیشنهادهایی که صاحب امتیاز کتاب ارائه کرده است:

این کتاب با شرگان انورزاده کار خواهد شد