اثر لائوزه

مترجم: ع. پاشایی

انتشارات: واونشر

تعداد صفحه: None

ژانر: فلسفه، شعر، عرفانی

جنسیت صدای مناسب: هرکدام

سن صدای مناسب: میانسال، پیر

درباره‌ی کتاب: «چون اسمش را نمی‌دانم؛/ به آن می‌گویم دائو./ برای این‌که اسمی به آن بدهم/ به آن می‌گویم: بزرگ./ چون بزرگ است، می‌رود؛/ رفتن، به دوردست‌ها رفتن است،/ به دورها رسیدن، برگشتن است.» دائو دِه جینگ کتاب چینی کهنی است در آیین کشورداری بر اساس فلسفه‌ی دائویی، یا دائوئیسم. اسم این کتاب مرکب از سه جزء است: «دائو»، یعنی راه، طریقت؛ «دِه»، که «بهره‌مندی» از دائو است، آن فضیلت را، نیرو یا «هنر» کشورداری دانسته‌اند؛ و «جینگ»، به معنی «کهن‌نامه» یا کتاب رسمی است. دائو دِه جینگ، از نظر ساختار،‌ چیزی شبیه کتاب‌هایی در زمینه‌ی سیاست‌نامه، نصیحةالملوک، مرآةالامرا و مانند این‌هاست، در فرهنگ ایرانی دوره‌ی اسلامی،‌ یا به قول خواجه رشیدالدین فضل‌الله،‌ از نوع «مختصرات» است. منظوم و کوتاه است در ۸۱ فصل یا دفتر، که می‌توان آن را ۸۱ قطعه‌ی منظوم به شمار آورد،‌ که معمولا دانش‌پژوه چینی آن را از بر می‌کند.

گزیده‌ای از متن کتاب:

مدیر تولید: كارگاه اتفاق