اثر نوید سیدعلی‌‌اکبری

تعداد صفحه: ۱۰۰

ژانر:

جنسیت صدای مناسب: زن

سن صدای مناسب: جوان

درباره‌ی کتاب: قصه‌ی علیرضا قصه‌ی کودکان تنها و غمگین است. قصه‌ی بچه‌هایی که پدر و مادرشان جدا از همدیگر زندگی می‌کنند. قصه‌ی بچه‌هایی که خودشان باید یکه و تنها با زندگی بجنگند و با مشکلاتشان دست‌و‌پنجه نرم کنند. مجموعه‌داستان‌های این کتاب، کودکان با شرایط خاص را به زندگی دلگرم می‌کند و به آن‌ها می‌فهماند که فقط آن‌ها نیستند که زندگی با آن‌ها سرِ ناسازگاری گذاشته است. این داستان‌ها احساسات ناب و لطیف کودکانه و انسانی را در بچه‌ها بیدار می‌کند و توجه آن‌ها را به کودکانِ دور و اطرافشان که در شرایط مناسبی به سر نمی‌برند، جلب می‌کند و حس انسان‌دوستی و کمک به هم‌نوع را در آن‌ها برمی‌انگیزد. در عین این‌که آن‌ها را برای مقابله با مشکلات احتمالی که ممکن است در زندگی برای خودشان پیش بیاید، آماده می‌کند. درک متقابل احساسات دیگران را به کودک می‌آموزد و این که ممکن است در درون آدم‌هایی که به ظاهر آرام و بی‌دغدغه می‌آیند، غوغایی آرام‌نشدنی به پا باشد.

گزیده‌ای از متن کتاب: نه اینکه علیرضا دلِ خوشی از مدرسه داشته باشد، نه. آنجا هم همین‌طور بود. بچه‌ها برای خنده کله‌ی علیرضای کوچولو را توی تراش می‌کردند یا او را به آدامس می‌چسباندند و از زیر میز آویزانش می‌کردند. خانم معلم هم که اصلاً علیرضا را نمی‌دید. یک عینک ته‌استکانی گنده هم می‌زد، ولی باز علیرضا را نمی‌دید، اما علیرضا اصرار داشت که آدم است. درست مثل یک هویج بود که از رنگش، از درازی‌اش و از کله‌ی سبزش پیداست که هویج است و خودش هم همه‌جا می‌گوید: «من هویجم!» توی شیرین‌پلو باشد یا عدس‌پلو، توی آب‌میوه‌گیری باشد یا خوراک مرغ، همه‌جا می‌گوید: «من هویجم! من هویجم!» علیرضا مثل یک هویج اصرار داشت بگوید که من آدمم!