اثر محمدرضا کلهر

انتشارات: نشر داستان

تعداد صفحه: ۸۰

ژانر: شعر

جنسیت صدای مناسب: هرکدام

سن صدای مناسب: جوان، میانسال

درباره‌ی کتاب: «آن حلزون، آن حلزون محزون» اش را اثری اتوبیوگرافیک معرفی کرد و آن را معطوف به زیست بوم زادگاهش کرمانشاه دانست. وی نیز در توضیحاتی موجز این مجموعه را از نظر سبکی روایتی مدام در حال شدن و شکل گرفتن نشان داد و آن را به صبغه و سبک متنهای پست مدرن نزدیکتر دانست و به تشریح فضای پلی فونیک اثرش اشاراتی کرد. این مجموعه اشعار با حضور منتقدین اهل فرهنگ و ادبیات، دکتر نسرین علی‌اکبری، علی الفتی، دکتر محسن احمدوند، فرشاد جعفری و فرزاد میراحمدی مورد نقد قرار گرفت. دکتر نسرین علی اکبری این مجموعه شعر را یک حادثه در شعر فارسی خواند و گفت: این مجموعه شامل هشتاد قطعه شعر و دارای ساختاری روایی است. قهرمان این کتاب یک حلزون است که شاعر خود را با آن همذات پنداری کرده است. این مدرس دانشگاه کردستان گفت: شاعر به کمک شگردهای زبانی خواننده را وارد به لایه های پنهان شعر می کند و ساحت های معنایی گوناگون را به روی او می گشاید. وی در پایان بیان داشت: این مجموعه در نگاه اول یک اثر اتوبیوگرافیک به نظر میرسد اما اندک اندک خواننده با افق های معنایی گسترده ای روبه رو می گردد و ساحت های انسانی در مجموعه پدیدار می شود. علی الفتی شاعر کتاب گرمیان به عنوان منتقد، این مجموعه شعر را ویژه و پیشنهاد دهنده برای زبان فارسی دانست و گفت: شاعر این مجموعه هنری فردی اندیشه محور است که با عینک شعر، هستی و فلسفه را میبیند. دکتر محسن احمدوند تعهد شاعر نسبت به جامعه ای که در آن زندگی می کند را بسیار پسندیده دانست و گفت: او از دردهایی می نویسد که اکثر ما تجربه آنها را داشته ایم و تلاش برای ارائه ی متنی چند صدا و آوا را نیز از دیگر حسن های این کتاب عنوان کرد. وی همچنین شعرهای صفحات 28- 50 و 57 از بهترین نمونه های اشعار این مجموعه معرفی کرد و گفت: این اشعار دارای ساختاری مستحکم و دارای زبانی قابل قبول با معانی والا است. این شاعر منتقد در پایان گفت: طرح روی جلد مجموعه این اشعار براعت استهلال خوبی بر معانی ارائه شده در مجموعه است.

گزیده‌ای از متن کتاب: نام شعر اول: لاشه ی زمان 1 صفِ طویل نان حلزونی جلو می‌رود و به منقارکرکسِ مرگ لاشه¬ی زمان! همین تراژدی مکرر کماکان تکرار می‌شود کودکی ما آغاز نشده تمام شد! جوانی و عمرمان هم همه گویی درصف گذشت! اتوبوس آمد باید سوار شویم عزرائیل به قیافه‌ی همان راننده بلیط‌های‌مان را از ما می‌گیرد!   نام شعر دوم: نوبت عاشقی: 2 لحظه های «من و تو» رقصِ آن قاصدک پاییزرو که به سمت زمستان می رفت سوز سردی می‌آید انگار فرصت نبود عاشقی‌کنیم!