اثر نگار مجیری

انتشارات: گنجور

تعداد صفحه: ۱۹۸

ژانر: کودک، نوجوان، داستان، تخیلی

جنسیت صدای مناسب: زن

سن صدای مناسب: جوان

درباره‌ی کتاب: داستان درباره دو دختر کلاس نهمی به نام ترانه و ترنم است که به هم شباهت بسیار زیادی دارند، چه در ظاهر و چه در عقاید و سلیقه‌ها. تا این که یک روز در مدرسه در مسابقه مچ اندازی، اتفاقی می‌افتد که باعث می‌شود این دو دختر متوجه قدرت عجیبی در خود بشود. قدرتی که...

گزیده‌ای از متن کتاب: _یه بار دیگه انگشتامو بگیر.این دفعه تو دلت بگو...بگو...اصلا هرچی خواستی بگو. دوباره انگشتان همدیگر را گرفتند.این دفعه ترانه با دقت به لب های ترنم نگاه می کرد.صدای ترنم می گفت:«من و ترانه با هم دوستیم.من و ترانه با هم دوستیم...»اما لب هایش حرکتی نمی کردند.ترانه هیجان زده،دستش را عقب کشید و به آن خیره شد:«می گفتی من و ترانه با هم دوستیم؟» _آره....صبر کن ببینم این یعنی... _ما ...می تونیم ...ذهن همدیگه رو بخونیم! _چییییی؟ ترنم با چشمان گشاد دستش را جلو برد و ادامه داد:«این دفعه...تو یه...یه چیزی تو ذهنت بگو.» انگشتانشان به هم قفل شد.ترانه در ذهنش یکی از شعرهای کتاب درسیشان را خواند:«کودکی از جمله آزادگان...»ترنم دستش را جدا کرد:«رفت برون با دو سه همزادگان...باورم نمیشه...» ترانه و ترنم بارها و بارها آن کار را تکرار کردند.سرانجام دوباره روی صندلی نشستند. ترنم که هنوز باور این ماجرا برایش سخت بود گفت:«حالا باید چی کار کنیم؟به کسی بگیم یا نه؟»ترانه سر تکان داد:«واقعا نمی دونم.فعلا به کسی نگو تا ببینیم چی میشه.» ترنم کمی سکوت کرد.به ساعت روی دیوار نگاهی انداخت و گفت:«دیگه کم کم باید برم،ولی قبلش...قبلش باید یه چیزی بهت بگم.» ترانه چیزی نگفت.ترنم ادامه داد:«خب،راستش من همیشه برام عجیب بود که ما اینقدر به هم شبیهیم.حتی بعضی وقتا که می دیدم تو انجام یه کاری یا یه رفتار خاصی با هم مشترکیم،فک می کردم تو داری از من تقلید می کنی...ولی خب...حالا یه جور دیگه فکر می کنم.ببین ترانه.با این اتفاق من فکر می کنم که...نمی دونم چه جوری باید بگم...حس می کنم که ترنم یه ترانه ی دومه یا برعکس ، ترانه یه ترنم دومه...نمی دونم می تونی متوجه منظورم بشی یا نه...حس می کنم که ما یه جورایی یکی هستیم...یک روح در دو بدن...یه جورایی مثل همزاد...نه نمیشه گفت همزاد...مثل دوقلوها...دوقلوهای ناتنی...»