اثر تیم ابرین

مترجم: آراز بارسقیان

تعداد صفحه: ۱۲۰

ژانر: بیوگرافی، رمان، غیر‌داستانی، داستان کوتاه

جنسیت صدای مناسب: مرد

سن صدای مناسب: میانسال

درباره‌ی کتاب: کی از بهترین کتاب‌هایی است که درباره‌ی جنگ ویتنام نوشته‌اند. اهمیتش نه تو اینکه دارد وقایع جنگی را بازنمایی می‌کند و یا می‌خواهد تاریخ یک جنگ را بگوید، بلکه تو این است که همه‌شان را با زبانی داستانی بیان کرده و داستان‌هایی که تعریف می‌کند تا حد زیادی ترسناک و دل‌خراش هستند و دل آدم را حسابی به لرزه می‌اندازند. بعد ترکیب این فضای داستان با وقایع مستند بسیار شیرین است و خاص. مسلماً او اولین نفری نیست که داستان/مستند را ترکیب کرده و ادعایی هم برای ابداع شیوه‌ای نوین در داستان‌سرایی ندارد ولی کارش در این زمینه جزو بهترین‌هاست.

گزیده‌ای از متن کتاب: ولی این هم واقعیت است که داستان‌ها می‌توانند جانمان را نجات دهند. الان چهل‌وسه سالم است و دیگر نویسنده‌ام ولی هنوز هم اینجا می‌توانم تو خیالم لیندا را ببینم که هنوز زنده است. تد لوندر و کایووا و کِرت لِمِن و آن مرد لاغری که کشتمش و آن پیرمردی که کنار خوک‌دانی پهن شده و چندتایی جسد که زمانی با خودم کشان‌کشان بردمشان تو وانت. همگی مُرده‌اند. ولی تو داستان گاهی لبخند می‌زنند و پا می‌شوند و برمی‌گردند به دنیا. داستان شکلی از رؤیا بافتن است. داستانی را از اینجا شروع می‌کنم. جسدی بی‌نام بود. غروب یکی از روزهای سال 1969 تک‌تیراندازی به‌طرف جوخه تیراندازی کرد. تیرانداز تو دهکده‌ای بود کنار بخش جنوبی دریای چین. این تیراندازی یکی دو دقیقه بیشتر طول نکشید و کسی هم طوریش نشد ولی حتی خود ستوان جیمی کراس رفت پای رادیو و دستور حمله‌ی هوایی داد. نیم ساعت تمام شاهد بمباران دهکده و سوختنش بودیم. روز خنکی و آفتابی‌ای بود، حس اوایل پاییز را داشت و جت‌ها آسمان را سیاه کرده بودند. وقتی بمباران تمام شد به خط شدیم، البته نه خیلی منظم و از طرف شرق وارد دهکده شدیم. همه‌جا از بین رفته بود. بوی کاه سوخته می‌آمد؛ نرده‌های شکسته و درخت‌های شکسته و یک عالمه سنگ و آجر و کوزه‌ی روی هم تلنبار شده را به یاد دارم. آنجا خالی بود ـ نه آدمی بود نه حیوانی و تنها جسدی که پیدا شد پیرمردی بود که از پشت کنار خوک‌دانی میانه‌ی دهکده افتاده بود. دست راستش قطع شده بود. هنوز هیچی نشده کلی مگس و پشه نشسته بود رو صورتش.